Vakit çok geç değil, daha erken.
Çok sevdiğim şarkımı dinlerken,
Çayımdan bir yudum içiyorum.
İçim çayla ısınırken;
İçtiğim çay değil, sanki sensin!
Sen benim, çayımdaki dem’desin.
Vakit yavaş yavaş ilerlerken,
Bir yandan şarkım devam ederken,
Sigaramdan bir nefes çekiyorum.
İçim dumanla dolarken;
Çektiğim duman değil, sanki sensin!
Sen benim, sigaramdaki nefes’tesin.
Vakit biraz daha geçerken,
Şarkım her dakika beni üzerken,
Gözümden akan yaşı siliyorum.
Gözlerim yaşla dolarken;
Sildiğim gözyaşı değil, sanki sensin!
Sen benim, gözyaşımdaki iz’desin.
Nerede ise akşam olurken,
Şarkım sona doğru yaklaşırken,
Sessizce çöken geceyi izliyorum.
Gün gidip gece gelirken;
İzlediğim gece değil, sanki sensin!
Sen benim, gecemdeki giz'desin.
Vakit artık erken değil geçken,
Şarkım da tamamen bitmişken,
‘Bir şarkı daha bitti…’ diyorum.
Bitti dediğim; yalnızca şarkı, sen değilsin!
Sen benim, hiç bitmeyen sevgim’desin.
Sevdiğim;
“Biten sen değilsin!
Yalnızca,
Bir şarkı daha bitti! ”
28/01/2007 - Ankara
Deniz ÇalışkanKayıt Tarihi : 28.1.2007 12:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
