Bir Şarkı Aklımda Kalan

Ellerini uzatınca
Hemen tutardım onları
Saatlerce bakardım gözlerine
Kaybedecekmişim gibi
Hasretle bakardım o güzel yüze
Gizlice buluştururduk ellerimizi
Okulun soğuk sıralarında
Bazen bir camın önünde
Bir başka bakardık dünyaya.
Bir şiirdi, pencere önünde
Kim bilir? Hangi garip karalamıştı o satırları
Ne acılarla yıpranmıştı?
Hangi hain, yalancı onu yarı yolda bırakmıştı?
O zaman anlayamamıştık içindeki manayı
Ama şimdi anlıyorum ki
Sende en az o şiirdeki kadar yalancıymışsın.
“Hani bekleyecektin bir ömür boyu
Hani olmayacaktın başkalarının
Sen yalancı çıktın, vefasız çıktın”
Ve bugün baktım da o yazıyı bulamadım
Belki yazı oradaydı
Ama sen gittikten sonra hiçbir şeyi görmedi bu gözler
Sadece kapalı tuttum onları
Çünkü gözümü her kapattığımda
Sen gelirdin karşıma
Bir de bana söylediğin bir söz vardı
“Seni Seviyorum” derdin ya
İlk söylediğin anda
Bir demet papatya diktim evimin köşesine
Yetiştirip onları
Evlendiğimiz gün verecektim sana
Bilirim sen papatyaları seversin
Ama sen gittiğinde
Onlarda boyunlarını büküp öldüler sevdiğim
Benim mezarımın üstünde
O yaralı, seni özleyen kalbin içinde.