Ne zaman rüzgara versek saçlarımızı, geçmişten arındırarak
O anda; bir sarı yaprak kopup düşer, dalından haykırarak.
Ne zaman paslarımızı temizlemeye kalksak, zırhımızı sıyırarak
O anda; kendi üzerimize kapanırız. amansız sancılanarak.
Ne zaman yüreğimizi avuçlarımıza alsak, yavaşça okşayarak
bu kadar susuz ve bu kadar çorak, olmak zorunda mı toprak? ............evet bazen oyle olmasi gerekiyor..... ÇÖLÜM'den sevgiler....
''Sevgili Mine...Kalbimizi koyacak yeri seçemedik mi acaba?..çölde ne işimiz var..sevgiyle..İbrahim Ethem Bingül''
Sevgili Mine hanım
sahi neden bu toprak bu kadar suçlu
yani sadece toprak mı suçlu
yoksa topraktan bir damlasını esirgeyen rahmet yağmurları mı
yoksa yağmurları yağdırmayan
sevgisizlik mi???
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta