Ne zaman rüzgara versek saçlarımızı, geçmişten arındırarak
O anda; bir sarı yaprak kopup düşer, dalından haykırarak.
Ne zaman paslarımızı temizlemeye kalksak, zırhımızı sıyırarak
O anda; kendi üzerimize kapanırız. amansız sancılanarak.
Ne zaman yüreğimizi avuçlarımıza alsak, yavaşça okşayarak
O anda; hemen geri koymak zorunda kalırız, ellerimiz yanarak
sahi! .......bu kadar susuz ve bu kadar çorak, olmak zorunda mı toprak?
28/05/2004.... kartal
Mine ÖzdemirtaşKayıt Tarihi : 28.5.2004 16:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sahi neden bu toprak bu kadar suçlu
yani sadece toprak mı suçlu
yoksa topraktan bir damlasını esirgeyen rahmet yağmurları mı
yoksa yağmurları yağdırmayan
sevgisizlik mi???
TÜM YORUMLAR (3)