Akşamları yağmur yağınca ben senin için hep ağlarım,
Kış akşamlarında kar yangınlarında…
Kimselerin duyamayacağı kadar ağladım, hüzünlerim soba başlarında kaldı.
Sobaların ateşi özlemi bitirir derler; ama ben hep sana hasretli bir kuş gibi kanat çırparak geldim…
Benim sana hasretim bilinmez bir sevda sanki…
Kime desem seni; kim anlar ki beni…
Sokaklara “çıkmaz sokak” levhasını ne diye asarlar ki? İçimi çıkmazdan çıkarır mı ki sokaklar?
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Yüreğine ve eline sağlık kardeşim.
üç kez okudum,çok anlamlı çok akıcı,şimdi bir kez daha okumak istiyorum,gönülden tebrikler.
çok güzel , şiir gibi başlayıp şiir gibi bitiyor ve öylede zaten . ama biraz yüksek ses verilince sanki düz yazı kokusuda hissettiriyor kendisini. ama ne değişirki. çok güzel...kutluyorum
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta