Bir Şapşal Şiiri - Ömer Yazıcı

Ay karanlık
Işıldayamamanın derdinde
Uslanmaz ve uzlaşmaz bir çaresizlikle boğuşmakta
Milyonlarcası zeten yok olmuştu yıldızların
Birkaç tanesi kalmıştı umut adına parıldamaya çalışan inatla
Onlarda esaret altında şimdi
Zifiriye bürünmüş işte gece
Gündüzler hiç yoktu
Hayat belirtiside kalmamış
Dün gece
Dün geceydi
Saat gece yarısını geçmişmiydi ne
Güvercinler ayaklarında zarflarla geldi
Ucu yanmamış ama içerde yangınlar çoktan başlamış
Kapalıda olsa damlalar sızmakta olmaktan haz aldığım kirpik arkalarından
İçimde bir şeyler doğdu
İçimde bir şeyler öldü
Elimi uzattım
Olmadı
Büsbütün uzandım
Gene olmadı
Haykırdım kendime
İsyan ettim
Iı ııhh
Yok
Duymak istemedi
Belki sözlerimizdi ağır
Belki gözlerimiz bilmiyorum
Benden ne olurki
Zor zamanlarda yar yanında kabullenilmeyen bir şapşal işte
Benim bennn
Bakmayın saga sola
Ahanda eli kalemli yazmakta
Seviştirmekte kağıdı kalemle
Başkada bir şey kalmamış zaten koca çınardan geriye
Kurt yaşlanınca çakallara maskara olurmuş ya
Meze olduk şimdi
Benden ne olurki
Koskoca bir şapşal

FUFUKA