Bir Şapşal Aşıktım

Bir şapşal aşıktım karşında,
Gözlerin değince gözlerime,
Kaçıveriyordu o ürkek bakışlarım...
Sanki suç işlemiş masum bir çocuk gibi,
Sığınıveriyordu sen dolan o düşlere.
Karşımda olmana rağmen özlüyordu seni,
Benden sorgusuz çaldığın kalbim,
Ne zaman sen keşişsen yoluna,
Uçmaktan yorulan kuş gibi,
Atıveriyordu sen, sen diye...
Ellerim;
Ne zaman değse ellerine,
Bir kıvılcımla yanıveriyordu bütün bünyemle.
Bir şapşal aşıktım yanında;
Bir gülüşün içindi onca söz,
Onca palyaçoluk,
Seninle akıp giden zaman,
Ayrıldığımız andan itibaren donup kalıveriyordu işte.
Tıpkı yokluğuna buz kesmiş düşlerim gibi,
Sensizliğin saati belirdiğinde,
Koşup geliyordu imdadıma yırtık bir resmin.
Yine diyordum;
Yine bana bakar gibi gülmüş...
Bir şapşal aşıktım karşında,
Onca kavga, onca küsmelere rağmen,
Senindim, sendim.
Ne de güzel yakışıyordun gülüşlerime,
Ne de güzel seviyordun beni,
Ve ne de güzel uyuyordun benimle...
Ah benim elif gibi tek,
Gece gibi kara gözlüm;
Sen ve ben,
Yani biz,
İkimiz,
Ne de güzel bir eştik:
Gönlümüze, sevgimize, ömrümüze...