Bir Şans Verecek misin Bize

Görüyorum ki kurumuş göz pınarların
Ya da acıya nasır bağlamış kalbin, dayanaklısın
Öyle mi sahi...

Akşam olup dört duvar arasında
Bir başına kaldığında
Mazinin acımasız yapraklarını hiç aralamadın mı
Mutlu güzel günleri
Bir günahın ateşinde yakarken
Yüreğin kırılan bir cam gibi
Tuz buz olmadı mı
Gözlerin pınar olup akarken
Yürek yangınlarında dağılmadın mı
Hıçkırıklarını yastıklara gömerken
Pişmanlık ateşinde kavrulmadın mı
Zamanın acımasız dişlerinde öğütülen bedenine
Hiç aynada bakmadın mı...

Gözlerimiz bile günahın izlerini taşıyor
Leke yapışmış gülüşlerimize
Korkudan tebessüm edemiyoruz bile
Her hatıra nasıl da kanatıyor değil mi
Ne çok özlüyoruz o saf tertemiz halimizi
Nasıl da saygısızca harcadık yıllarımızı
Bir yudum sevgiye bu kadar hasret kalır mı insan
Sevgiyle şefkatle soran kollar nerede
Nasıl da zalimce kıydık kendimize
Bizden başka kimse yapamazdı bu kötülüğü bize
Bu kadar mı düşmanlık kendimize...

Bir şans daha var desem
Açar mısın kollarını
Sevgiyle şefkatle sarar mısın beni
Yarınlarıma güneş
Canıma nefes olur musun
Yoksa hala gönüllü müebbette misin
Bu cehennem yalnızlığını çekmeye
Daha ne kadar kaçabilirsin ki kendinden
Karanlık yarınların uçurum yalnızlığından
Söyle bir şans verecek misin bize...

©
18 Ekim 2024
21:19