Bir Sandalye Şiiri - Ahmet Baris Ay

Bir sandalye, der şair
Sandalyelik baş konsolosluğuna ithafen
Tüm bireyleri üzerine alınır
Sandalye halkının
Atölyeden yeni çıkmışlar
Bir zenginin salonunda masa başı çalışanlar
Dört ayağını basacak bir zemin bulamayıp da
Bir ayağıyla katlanmış kartona basanlar
Dört ayağı olmayanlar
Oturtma engelliler
Ömrünün son demini
Bodrumda, odunlukta, arka bahçede geçirenler
Kurtlanmışlar, paslanmışlar, küflenmişler
Var olabilme mücadelesi içinde
Tekmil sandalyeler

Bir sandalye, der şair
Bir, sözcüğü bir seri katil olur
Sayıların dininden saparak
Korku saçar
Sandalye ülkesinde
Parmağıyla hangi sandalyeyi gösterse
O sandalye ölür
Son ifadelerinin fotoğraflarını yıkar
Karanlık banyosunda
Maktül
Hafızaların hatırlama ufuğunda kaybolur
Ruhu
Platon’un bahsettiği
O sandalye idesinin
Karadeliği tarafından yutulur
Bir daha asla hapsolduğu şiirden çıkamaz