Eskiden
Belki de çocukken
Umutları ekerdik
Tarlaya, bahçeye
O kadar büyüktü ki umutlarımız
Sığardı ne yere, ne göğe
Her yeni günle
Büyüttükçe büyütürdük umutları
Onlar bizi içine alırdı
Bakardık
Ayna da gülen yüzümüze...
Çocukken
Umutları ekerdik
Tarlaya, bahçeye
O kadar büyüktü ki umutlarımız
Sığardı ne yere, ne göğe
Sonra
Biz büyüdükçe
Umutlarımız küçülmeye başladı
Bu bizi hiç şaşırtmadı
Çünkü zaman bizi alıştırdı
Biz büyüdükçe umutlarımız küçülmeye başladı
Ektiğimiz yer
Artık ne bahçe ne de tarlaydı
Biz büyüdükçe
Küçülen umutlarımız
Artık bir saksıdaydı....
11.07.01
Kayıt Tarihi : 12.7.2001 00:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!