Bir Şairin Vasiyeti

Biliyorum oğul, gidiyorum
Dönüşü olmayan, sonu bilinmeyen bir yolda
Belki son sözlerim sana
Tükenmekte olan dar nefesimden.

Sana iyi bir gelecek veremiyorum
Ama doğrulukla yoğrulmuş,
Aşkın gözyaşlarıyla sulanmış,
Dert ortağım kalemimi bırakıyorum.

Üzülmüyorum be oğul, korkma!
Çünkü; koca bir dağ var ardımda,
Toprağı mutluluk, kayası şefkat dolu,
Yolu aydınlık, her zaman umut sonu.

Sen oğul, sen varsın bıraktığım.
Uğruna canım adadığım,
Saçının bir teline gelen zarara
Kılıç kuşanıp, kurşun sıktığım...

Sonsuz huzur yoluna giderken
Sakın ağlamayın, alkış ta tutmayın.
En sevdiğim şiiri bir mısrayla yollayın.
Hani şu çok istediğim hayata balkondan baktığım.

Unutma oğul, sahip çık kalemime
Başını koyduğun omuz olmayacak, fakat
Sıkıldığında dağılacak, zehrini boşaltacak
Seni rahatlatacak, kalemim var yanında.

Ardımdan okunacak en makbul dua
Senin elinden, kalemimle çıkmış şiirdir.
Çünkü bir şairi en iyi mutlu edecek
Kendi kanından dost bir şairdir.