Şairdi, yüreğiyle şiirler yazıyordu.
Bazı gün aşka övgü, bazen dert diziyordu.
Hayat denen oyundan sonunda beziyordu.
Göğsünde kızıl bir gül, bağrında bir taş vardı.
Dudaklarında gülüş, gözlerinde yaş vardı.
Sevgilerle doluyken kalbinde yar hânesi,
Gönülden bilmeyenin olunca pervânesi,
Sanki oydu âlemin delisi, divânesi.
Onun avcunda bahar, bahçesinde kış vardı,
Şu feleğin çarkında nice yanlış iş vardı.
Ilık bir meltemdi o, dağdan dağa koşardı.
Şiirle kanatlanır, nağmelerle coşardı.
Sahilde açan çiçek çölde nasıl yaşardı?
Kaleminin ucunda eflatun bir düş vardı,
Cân-evinde çırpınan yaralı bir kuş vardı...
Bu şiiri 14/4/2006 çok ani bir şekilde aramızdan ayrılan değerli şair, aziz dost Sn. Haluk Ozansoy'un değerli anısına ithaf ediyorum.
Kendisine rahmet, ailesi ve şiir camiasına başsağlığı dilerim.
Saygılarımla.
Kayıt Tarihi : 14.4.2006 14:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tüm gelmiş geçmiş şairler adına
selam ve saygılarımla
Bakip ta duygulanmamak mümkün degil,
Haz duyarak okudum .tebrikler efendim,
saygilarimla
selamlar
TÜM YORUMLAR (4)