Bir Şairin Kalkıp Yürümeden Az Önceki Ta ...

Hayata dair
Zikrin hikmetini kuşlar bilir
Dizilir göğe turnalar
Seyyar satıcılar,
Ata kanat takan nalbantlar
Çilesiyle dirilir
Sevincin
Oysa ressamlar,
Yaşamayı çizerler
Gizlerler sonra yaşadıklarını
Bağrını rüzgara geren bir ihtiyarı,
Anlayamazlar fakat.

Derviş solumasında bir körüğü,
Ekmeği bilir demirciler
Ekinler durunca berekete,
Heyecanlanır çiftçiler.

Bekçiler ekinini suvarır bir üfleyişle
Analar ve muşamba kaplı kondular,
Örtünürler yalnızlıklarını
Her yanı sarar
Anlayanı olmayan marşların tufanı.

Yaşarken olanlar
Bir köylü haykırır içinin kıvrımlarına
Ardına bakmadan yürür bir çocuk
Boncuk nine pencereden,
doldurur hayatı gözlerine
toprak yeşerir, yarılır da kabuk...

resimleri çekilir yeryüzünün
gözünün ve özünün ve sözünün,
yüreği olanlar üzerine,
türküler söylenir.

Belenir iri adamlar bilim beşiklerine
Sağır marşlar besteleyip,
İki tüm bir yarım eleyip
Altta kalanla yaldızlayıp hayatı,
Yaşamaya çalışırlar.

Seğrir gönlüm
Bir yıldıza akar
İner/kalkar ruhumdaki feryat
Heyhat korkaklar ölmemeliydi,
öldürülmeleri için
seçin demeliydi bir üstad
“korkular seçin”
bulutlar ağlamalıydı renkli
renksiz/lere.

Beni çağır korkma sükuttan
Hal üzre zamanı ser ufka
Kapkara yalnızlık öyküneni unut
Kut almış bir bey edası taşıyan
Dağları unutma
Ve haykır...
Haykır şimdi zamanıdır
Uyandır korkaklık uykusunun fakirlerini
Kirlerini ve dillerini ve
Bilgilerini/bile bir gün
Unutur uşaklar
Seğirtir sonra ufuklara.

Kapkara gölgeler sarardı her yanı
Ve anlayanı olmayan marşların tufanı.