Bir Şairin İzdüşümü Şiiri - Hatem Çetinkaya

Ağlamak bir şairin izdüşümüdür sevdiğine
Hecelerimi dizdiğim her iplik birer gözyaşı...
Uçlarından salıncak yapardım çocukluğuma...
Sen ki saçlarıma, kuytu bir anne gibi dokunurdun...
Şimdi gözbebeklerime düğümlenmiş bir sessizliksin...

Adını ezberledim gidenlerin alfabesinden...
Gidişini ise unutmak bilmeyen bir edimden...
Ne zaman ağlasam
içimde eski oyuncaklar kırılıyor birer birer...
Kopmuş bebek kolları...
Gözleri kapanmayan peluşlar...

Sen hiç dönmeyecekmiş gibi gittin...
Ama ben hâlâ odanı topluyorum içimde...
Bıraktığın boşlukta bir şair kendi gölgesine sarılır...
Ağlamak, sevdiğine yazılmış en uzun mektuptur...

Ve her gözyaşı...
Bir dizeyi yetim bırakır...