Bir şairin aşk günlüğü 2

Saz çalamam ama türkü okurum.
Çok naralar attım kadere karşı!
Benim dermanım yüksekten bir uçurum.
Oysaki derdim, geçmiş olması sevgimin arşı!

Yarenim, ben senin mutsuz sonlu hikayenim.
Üzülmeye ne hacet... Yarenim var benim!
Seviyor diyip geçme ne olur!
Senin ellerinde yarınım var benim.

Çokmu sever insan? ölçüsümü olurmuş sevginin!
"Bırakmam!" Dediğin günden bu yana tedirdiginim.
Ayrılır gidersin diye değil sevgilim...
Sevgime ölçü biçer, kendine de yalan söylersin diye bu haldeyim.

Nasılsın diye soruyorlar.
Haykıramıyorum "canımda, cananımda gitti"
Diyemiyorum "öylece bıraktı gitti"
Ufaktan bi tebessümle "iyidir" deyip geçiyorum.

Bir gün sende hâl hatır sorarsın eminim.
Bilmeni isterimki, güneşimdin sen benim.
Gittin ya hani! solmuş çiçeklerle bir oldu ruhum.
Zifiri karanlığa gömüldü çevrem, sustu dilim.

Aydınlık geleceğimdin, bıraktın ya hani!
Yarın yokmuş ve hiç olmayacakmış gibi yaşıyorum.
Bir mezar taşının başındayım.
Ölümle epeydir bakışıyorum.