Bir Şaire Şiiri - Nazlıcan Temiz

Besinin kaynağı; mutsuzluk,
Besinin ana maddesi; yalnızlık,
Onu mutlu eden tek şey;yok hayatında,
Gözyaşları, kaleminin ucunda; bir kadın...

Kalbi kağıttaki mürekkepten ibaret,
Kaybolduğunda kendini defterinin başında bulan,
Ruhu yaralarla dolu, gözünden kan akan,
Bedeni deri değil hüzün kaplı; bir kadın..

Denizi, uçurumun ucunda izleyen; bir kadın
Ardında ailesi için hüzün dolu kalan;bir defter
Kendini koyduğu yazılarla dolu;bir defter
Kendi için ölü başkaları için yaşadığını anlatan;bir defter...

Ardında kalan bir kadın;per perişan bir anne
Hastanede bıraktığı bir adam;baygın bir baba
Çığlık atan bir kız;ablasını kendinden çok seven
Morgda ölü bir kız;acıyı kaldıramayan küçük bir beden
Camide kalabalık doğduğu gün ölen bir kadın için...

Bir kadın; ailesi yaşadığını bilirken her gün yeniden ölen
Annesinin babasının kızı,kardeşlerinin biricik ablası;bir kadın
Kendi için şaire olduğunu anladığında öldüğünü farkeden;bir kadın
Bir kadın;mosmor bir bedene ve ölü bir ruha sahip
Bir kadın; mirası şaireliğini gösteren defteri olan.