Bir Şair ölmüş. Şiiri - İshak Özlü

Bir cami minaresinden sala verilir,
Uyurken insanoğlu tabiat dirilir.
Karıncadan kelebeğe bilgi geçilir.
Bir şair ölmüş tabiat ana ağlıyor.

Çiğdem der,sustu kalem boynum bükük kaldı,
Toprak kendinden olana tez haber saldı,
Yaratıcımız sevdiğini bizden aldı,
Dayanamaz yol ağlar,çöl ağlar,dağ ağlar.

Öksüz bir çocuk soruyor beni kim yazar,
Açmış kolların misafirine mutlu mezar.
Sevinir acı habere kötülük azar.
Bir şair ölmüş kağıt yaslı kalem ağlar.

Koştu-coştu bekledi murada ermedi,
Dağıttı sevğileri kalbini vermedi.
Bir şair öldü kavuştu gizli aşkına,
Gökte bir yıldız kaydı insanlar görmedi.

Şu fani dünyaya her dem bir şair gelmez,
Aşkın sesi susmuş gözlerin yaşı dinmez.
Bir şair ölmüş en yakın komşusu bilmez,
Kıymet bilen yel ağlar,sel ağlar,göl ağlar.

Toplanmış bulutlar siyah-beyaz ağlıyor,
Dağılmış tüm renkler karalar baş bağlıyor.
Şaşkın ceylan,üzgün keklik ötmez bülbüller,
Bir şair ölmüş şiirler yürek dağlıyor.

Ahmedin anası,Mehmedin yari ağlar,
Bir şair ölmüş varın bakın kimler ağlar.
Gökte, ay ağlar,güneş ağlar,yıldız ağlar.
Yerde, göl ağlar,nehir ağlar,deniz ağlar.

Bir şair öldü,
Şeytan dostları güldü.
Üç gün geçende,
Haberin İmam duydu.
Belediye taşıdı,
Gusülhaneci yudu,
Namazına üç-beş kişi durdu,
Salını dört görevli tuttu,
Mezarcı kazdı,mezarcı gömdü.

Kimsesizler mezarlığında bir güneş batar,
İsimsiz bu mezarda bir garip şair yatar.
Sevdanın süvarisi binler onbinler gelmiş,
Gece gündüz sevginin başında nöbet tutar.