Bir Şair Olarak Ben Şiiri - Murat Kaymak

Aslında o kadar da uzak değilim.
Burnum kırık, gözaltlarım mor
Her nedense mutlu da değilim
Neyime Yusuf’a, Muhammed’e komşu olmak
Ben sıratı yalnız da geçerim
Peki, öyleyse uyansana gaflet uykundan
Fecr vakti uyanık iken yahut seherde uyur iken.

Aslında o kadar yakın da değilim.
Hiç çarmıha gerilmedim mesela
Onbeş gümüş için yanağımdan da öpmedi kimse.
Hicret etmedim, ardımdan taş atmadılar…
Hicret etmedim, ardımdan “vatan haini” demediler.
Kuyuya da atmadılar. Bilirler, klostrofobim var.
Ateşe çok attılar ama yandım, görünürde tek gül yoktu.

Aslında ben tam orijindeyim yani şairim!
Yakınında ya da uzağında bile değilim.
Belki sağında belki solunda olabilirim.
Ama hayır! gayb olarak kalmalı ideolojim.
Sürülmek veya çarmıha gerilmek için biraz gencim.
Yine bir hadise var çünkü beş aydır onsekizim.

Öyleyse ne duruyorsun Yahuda! beni de öp yanağımdan
Öp ki kurtulsun çarmıha gerilmekten şiirlerim.
Dinim, vicdanım, ideolojim hay sikeyim!
Aslında ben; küstürülmüş, zavallı bir şairim.
Diretmeliyim, direnmeliyim… belki gücenir diye
Hükümet karşıtı afili sözler etmeliyim.
Karşımdaki sıkılmasın diye kısa mı kesmeliyim?
Ben ne bileyim! Ne bileyim ben? Bileyim ben ne…