Bir Şair-bir Yara: Şiiri - Birdal Erdoğmuş

/’Bir ölüm uzaklardan vurur yollara bizi
bilge bir yalnızlığa serer hikayemizi...
kırık bir kırlangıcı dağlara çeker beyaz,
kapanır bir ustura dindirir öfkemizi! ..’/

I

İki yakası bir araya gelmeyen, hayallerimi alıp, çıktım kentinden-
ıssız bir yamaçta solan gençliğimi bırakarak sana...
telaşlı sancılarımı, korkularımı, yarım kalan arzularımı,
katlandıklarımı ve susup içime attığım çığlıklarımı! ..

bir çığlık gibi düştüm yollara
bir şair edasıyla...
zedelenmiş masumiyetimi
ve yokluğunu bölüştüm,
kimsesiz çocuklarla! ..

yetmedin! ..
yetmedin! ..

işportaya düşmüş bir mal gibi satılırken insanlar
ve bir intikam duygusuyla harcanırken sevgiler! ..
her sokağın ıssızlığı ve bozuk siciliydim! ..
şarkısına dargın-hüzün müptelası bir nota...

pusuların dostu yok! ..
yeni bir memleket bul kendine
bu mülteci akşamlarda,
yanlış cümleleri park-ettin, doğru şiirlere
söyle, sen hangi cehennemin şairisin? ..

II

siz gülün, bıçak yarası gibi acıyan çağda
biz ağlarız! ..

tutuşturun yangınları,
biz yanarız, sizin yerinizede...
siz yıkılın/biz doğruluruz

siz yazın dramları/telaşlanmayın! ..
biz oynarız...
siz doğup/yaşayıp
hayatı suçlayın! ..
ama kaygılanmayın
kaygılanmayın! ..

biz, ölürüz sizin yerinizede! ..

kürtajlarda unutulan yağma aşklarda
siz dağılıp, parçalanın biz toplarız...
sonra, siz teşebbüs edin,
biz intihar ederiz yerinizede! ..

siz, yemin edin, biz tutarız
anlamlı şiirlerde, anlamsızlaşın-
biz anlam yükleriz size
siz, kavuşun, biz ayrılırız sizin yerinizede

ve biz kirlenelimde/siz temizlenin bizim yerimizede...

III

kimse bilmez kimsenin yarasını
sadece bir yara daha eklenir bir yaraya

yönümü saptayamıyorum! ..
yara izlerimi takip etmeliyim

sonra yine davalar açılsın aleyhime! ..
hayatla, ölümü yarıştıramam
özgürlüğü yarıştırmam, mahpushanelerle! ..

sınayamam, bir yarayı,
başka bir yarayla
bir şiiri-öteki bir şiirle
bir göçebeyi, yolculuklarla...
geçmişi, gelecekle sınayamam...

ve sınayamam karanlığı/bir körün gözüyle...
o körün gözlerinde kendini sınayan karanlık
ey karanlık, kendini ne sanıyorsun sen! ..

(Birdal ERDOĞMUŞ/2006)