*Bir Şair- Bir Dünya Hülya Ekmekçi'nin ' ...

Genç Şair Hülya Ekmekçi’nin ilk şiir kitabı ‘Uçurum Düşleri’ adını taşıyor. Kitap adı ile ilgi çekiyor önce. Çağrışımları olan bir başlık. Şiirin uçsuz bucaksız dünyasını çağrıştırıyor. Sonra kitabın kapak resmi, düzeni, rengi… Bir beğeni ürünü. Belli ki iyi tasarlanmış, uygulanmış. Kısacası ilginç bir kitapla karşı karşıyayız.
Şairin zengin bir iç dünyası var. Okurları uzak-yakın, düş-gerçek, soyut-somut ilişkileri ile çekiyor, kendi dünyasına götürüyor. O dünyada mutluluğumuzu ve mutsuzluğumuzu buluyoruz. Şair üzüntüleri sevince dönüştürmesini biliyor. Bu da şiirin gücünü gösteriyor. Bir de şu var: Düşlerini, gerçeklerini kendi iç dünyasından geçiren, süzen, damıtan şair şiirlerini de öyle sunuyor.
Bu arada şunu özellikle belirtmek gerekiyor: Şair, şiirlerine benziyor. Gerçekçi, doğal ve duyarlı. Her şair için bu iki özelliğin bir araya gelmesi güç. İlhan Berk söylemişti Behçet Necatigil için: Şiiri üstüne başına benziyor diye. Ekmekçi’nin şiiri ise yüreğine benziyor. Kitabın basım aşamasında izledim: Ne denli özenli ve sabırlıydı. Şiirlerini okuyunca buna karar verdim. Evet, şiire böylesine içten ve özverili yaklaşan bir insan şair olmaz mı? Üstelik iyi şair. Şair işini ciddiye alarak yola çıkmış. Geçmişi unutmadan geleceğe bakarak, bugünü önemseyerek… Sevgiyle emekle özenle…
Uçurum Düşleri bir ilk kitap olmanın eksik ve yanlışlarını taşımıyor. Şairin ileride pişmanlık duyabileceği türden bir durum da yok. Kitabın ilk şiiri bile anlamlı: “ Sonsuz Derinlik” İlk iki bölümünü okuyalım:

“ne düşmek içindir uçurumlar
ne de boşluğa bırakmak için bedenini
sonsuz derinlikte düşünmektir yaşamı
düşle gerçek arasında
ince bir çizgidir belki

sevgiyle umutla
dillendirerek içimizdeki ahrazı
yürek boşluklarımıza
bir tutam mavi ekmeye çalışmaktır”

Şair bu dizelerle hem uçurum düşlerini hem yaşamı hem de şiiri özetlemiş olmuyor mu? Üstelik şiir diline ‘ahraz’ sözcüğünü de katarak.
Uçurum Düşlerinde şiirin aylasında dolaşıyoruz duyguların, düşüncelerin dengesinde. Şair u/yanan yüreği ile ses veriyor sesimize. Yanan yürek uyanıyor, güz soluğu ile eylülde kalayım diyor. Eylül ile güz değişimin en belirgin zaman dilimi çünkü. ‘ Yaralı gülüş’ler yaşamın ve şiirin izdüşümü. ‘Oymalı Sandık’tan çıkarıyor anılarını, düşlerini. Yine de ‘gülümse’ diyor. Doğaya çıkıyor, ‘yağmurun gücü’ ne inanıyor, ıslanmaktan korkmuyor. Yeni bir iklime giriyoruz birlikte. “ Avuçlarında Hanımeli” vardır. Ellerinde “sılanın gülleri”, limon çiçekleri…
Ekmekçi’nin ince elenmiş, sık dokunmuş şiirlerinde gizli bir ustalık gözlemliyoruz. O hep ağırbaşlı, engingönüllü… Sevdalı bir yürekle bakıyor dünyaya. Sevgiyi, dostluğu, özgürlüğü söylüyor. Ovalarda, dağlarda, ırmaklarda, uçurumlarda dolaşıyor. Söylemekle kalmıyor, yeni uçurumlar açıyor. Bu arada ufkumuzda açılıyor. Söyleyiş yalın ince; uyaklar yeni ve doğal. Yurdunu seviyor, Anadolu’yu, Çukurova’yı, Seyhan’ı, Toroslar’ı görüyor, gösteriyor, şiirin kendine özgü diliyle anlatıyor.
Uçurum Düşleri bizi yeni bir şaire getiriyor, yeni şair yeni şiirler demektir. Bu az bir şey mi? Şiir dünyamız yeni bir usta kazandı. Geleceği açık. Bize özgün şiirler üretecek.
Bu kitap için çok şey söylenebilir, ama en iyisi kitabı edinip okumak, özümsemek.
Şaire [email protected] adresinden ve Karahan Kitabevi’nden ulaşabilirsiniz.

Araştırmacı- Şair- Yazar
Mustafa Emre