Bir Şair Astılar Şiiri - Mine Dönmez Ölçer

Bir şair astılar, şiir uçtu gitti bedenden
Bir deri, bir kemik astılar
Söylenmişlikler kaldı boşlukta
Suçlular tuttu ipin ucunu
Şiir affetmedi

Hece ölçüsü küstü önce
Sonra kafiyeler ayaklandı
Kelimeler sloganlarla haykırdı
Ne ay ışıdı artık, ne de güneş doğdu
Şiir affetmedi

Rüzgar esmedi, deli boran oldu
Gamzeler zincirlendiler çukurlarına
Dudaklar dişlerin arasında ezildi
Kahkahalar utanıp, çekildiler
Şiir affetmedi

Şair toplayıp aşkı, hasreti, şiirleri
Uçtu gitti bedenden
Bir deri, bir kemik sallanırken ipin ucunda
Kimsenin haberi olmadı
Şiir affetmedi