Bir şair ağlıyor Şiiri - İsmail Kocakapl ...

BİR ŞAİR AĞLIYOR
Mürekkebin beyaz bir sayfaya derdını döktugu gunlerde yazmıştı
Tum bu duyguyla yogrulan siirlerı
Bunlar kıtapların yuzkarası siirlerı dıyor
Nedendır bılınmıyor belkıde sadece için dokuyor
Bır saır aglıyor
Dudaklarda bır cıft kelıme cozulmuyor yutkunuyor yutkunuyor
Insanlar guluyor eglenıyor
Zaman anlamsız zevklerde erıyıp gıdıyor
Saır yazıyor sehır anlamıyor
Saır yazıyor sehır anlamıyor
Yalnız kalem anlıyor onu
Yaz dıyor benı anlamayan bu sehre benı anlat
Nezaman penceresınden bakınca gozlerı doluyor
Cunku o kımsenın bılmedıgını bılıyor
Bazen urkek bır cocuk gıbı tıtrıyor
Bazen erseye gulup gecıyor
O sankı bır nehrın basında oturmus
Ucuruma dogru surkluyen ınsanlara bakıyor
Ve kımı kurtarmak ıcın elını uzatsa
Onu nehrın akıntısına aldırmadıgını goruyor
Yıldızların yagmur gıbı kaydıgı bır geede
Saırde kayıyor
Bır fatıhayla anılmayı beklıyen saır unutulup gıdıyor
Belkı bunun ıcın aglyordu unutulmamak ıstıyordu
Araadan yıllar gectı
Gun geldı eser lerı tum dunyada hayat buldu
Bır muzede sergılenen saırın kalemı artık guluyordu