Bir Şahsiyet Meselesi Şiiri - Kadir Tepe

Bir şahsiyet meselesi “ben” ile aramızdaki...
Duyguların sesini vicdanlı ceplerinde,
Taşıyor yanında biraz öfkeli,
Kör bıçakla bilenmiş gayrı genç benliğini bir sır misali,
Kaybediyor zamanla saygısız “ben” ile saygılı “siz” kişiliğini...
Arıyorum yaşlanmış, paslanmış bi hayli uyumsuz anahtarları,
Karakterin kayıp garip gardiyan ihtiyar kilidi
Hiç soru sormayacak kadar
Delirdin mi...?
Hangi yüzüne güvenilir ki...?
“Ben”ile aramızdaki;
Bir hastalık gibi kaybediyorum “ben” ile kendimi...
“Ben” ile aramızda ki;
Nefret denen bir kalp gibi,
Uyurken dâhi,
Yaşatıyor seni...
Bir yanın ölü diğer yanın diri;
Bütün hatıralar bir gün,
Silinip gidecek gibi...
En kötüsü nedir ki...?
Hatırlamak söylediğin yalanları,
Unutuluyor kimi zaman unuttukların,
Bir bilinmeze sorulan bilmece gibi,
Hatırlamak istemediklerin,
Hatırlatırken kendini...
Mesele şahsiyetti;
Bir yalan gibi doğru nedir ki...?
Köşe bucak arardı kimliğini,
Hangi yüzü kendisi hasta hepsi...
Unutsak yanlış bildiklerimizi;
Doğrular kalsa şimdi,
Bir tedavi gibi hastalığın ta kendisi,
Sanırsın delilik belirtisi,
Kayıp karakterlerin tesiri...
Bir şahsiyet meselesi;
“Ben” ile aramızda ki...

•Kadir TEPE