Bir Şahsın Şiirselliği Şiiri - Umut Deniz 2

Bir şiirde, bir satır saklayabilir başka bir satırı
Nasıl ki bir kavşakta bir tren belki örter bir treni
İzler gözler kaybolup durur zaman getirmez gideni
Ne bulanı ne edeni ne elden kayıp gideni
Bitiverir ömür birden anlamaz insan olup biteni

Vuslata ermek ister gönlüm
Ama ulaşamaz o mucizeye ömrüm
Bir süre kayıp gider hatıralar

Ne çok şiirler biriktirdim hayatımda
Bir düş bahçesinde bir tren camında bir kitap sayfasında
En az Ahmet Arif kadar cesur
En az Yaşar Kemal kadar dik duruşlu
Kaldı ama bir çoğu iki yakamın arasında
Bir yanı güzellik bahçesi bir yanı kalbe vuruşlu

Uçup gitsin istemem bunca güzel yaşanmışlık
Bilmem neredendir sabahın bu vaktinde içine kapanmışlık
Bir yel eser kafamın içinde savurur durur şu divane gönlü
Çılgın gecelerde bir keder oturur içerime
Oysa ne çok isterdim gülümsemeyi kendi içimde

Eski güzel şeylerden değil
Yeni kötü şeylerden bahsetmem gerekir sanırsam artık
İçimdeki doluluğu çıkıp arşa bağırsam artık
Kötü günlerde bana yardım eden delileri çağırsam artık

Bahsedemez bazen insan bir kuşun ötüşünden
Bir insanın bir insana duyduğu aşktan
Hani olur ya güzelim korkarım da söyleyemem
Sana bir şiire bakar gibi baktığımı
Her satıra bir kuru gözyaşı akıttığımı