Bir Şafak Vakti... Şiiri - Ahmet Baygümüş

bir şafak vaktiydi
kızıllığında yıkanıyordu zaman
bir öncesi vardı birde sonrası
ve bir de kan kokan bulutlar gölgeye duruyordu
gülmüyordu eskisi gibi
çatlamış çorak topraklara benzeyen
çaresizliğin melodisini mırıldanan dudaklar
nasıl gülsünki
zayi olmuştu tebessüm
annesini kaybeden çocuğun ıslak bakışlarında
her şafakta yankılanan ağıtlarda gizliydi
ya da tarihin tozlu raflarında
belki,
Ninova'da bir taş tablette yazılı kaldı
okunmayan!
belki de Bağdat'ta yakılan kütüphanede
yandı,
yandı,
yandı!
vurulan güvercinlerin umuda çırpan kanatları
kuru ayazların titrekliğinde
kar'ın üstüne damla,damla
kanadı,
kanadı,
kanadı...!

05.Temmuz 2015