Bir Şafak Sonrası... Şiiri - Ercan Demirci

Sevdalar aradım metal ruhlarda
Ve ürktüm maddenin soğuk yüzünden
Kendimi gördüm sefil güruhlarda
Bir burukluk vardı sahte hüzünden

Bir düzen ki hücre içinde hücre
Bu işkence mankurt yapmış bizleri
Bin defa ölünür yatsıdan fecre
Sağ kalanın dermansızdır dizleri

Ve dalıp gitmek var bazen geçmişe
Takılıp kalmak var orda bir yerde
El atılır yarım kalmış bir işe
Dedemin kanlı libasın giyerde

Biz koştukça uzaklaşır ufuklar
Koynuna düşeriz deli gecenin
Ne horoz öter ne saat guguklar
Ölü doğar güneş, umutlar cenin

Coşuyor ruhum bir azgın sel gibi
Gözyaşım eklendi yıktı bendimi
Toprağa sevdalı dost Veysel gibi
Aradım yıllarca kendi kendimi

Ufka inen her akşam güneşinde
Şuursuzca ben bana lanet ettim
Savurdum zamanı hayal peşinde
Nankörce ömrüme ihanet ettim

Bir adım sonrası en mâlum meçhul
Bende ki bu cüret beni korkutur
Ne duygular dingin ne ruhum meşgul
Sanmam bu hal bana rahmet okutur

Hiç yeşile yer yok pembe hülyamda
Düşüme bile mühür vurmuş bak frenk
Ay kara gök kızıl benim dünyamda
Çelişki bu işte hem de rengarenk

Hani duygular vardır gece gibi
Güneşe koşturur hep dolu dizgin
Oysa ki seherden yoktur nasibi
Titrer hep yay kirişi gibi gergin

Hep içimi yakar bir garip tutku
Anlatmak istesem yarım kalacak
Ufuklar ardına saklanmış utku
Bir şafak sonrası mehter çalacak