Bir Şaban Bozkurt vardı, rahmetli.
Evin tek çocuğu, garip mi garipti.
Çok fakirdi ailesi, simitti nevalesi.
Okul arkadaşımdı, Bozkurt rahmetli.
Kavgayı sevmez, hep ibadet ederdi.
Her fırsatta camiye gider, dua ederdi.
Muzdaripti esir Türklerin halinden.
Ergenekon’dan hep bir haber beklerdi.
Ülkücülüktü onun kara sevdası.
Sözlüsü de yıllarca kara bağladı.
Caminin avlusunda, kızıl bir el,
Şaban Bozkurt’a al kana boyadı.
Yiğidim, abdestiyle gitmişti Allah’a
Can dayanmaz anasının feryadına.
Sakın unuttu sanma ülküdaşlarına,
Fatihalarla geldim senin huzuruna.
Kayıt Tarihi : 16.7.2007 02:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Can dayanmaz anasının feryadına.
Sakın unuttu sanma ülküdaşlarına,
Fatihalarla geldim senin huzuruna.
_____Ülkücüleri dinsizlikle suçlamaya çalışan beyin özürlülere duyrulur.
Rabbim tüm şehitlerimize rahmet eylesin.
Selam ve dua ile.
TÜM YORUMLAR (5)