Bir sabaha doğru Şiiri - Sefa Çelik

Yine sana doğru bir yolculuk halindeyim
Ve bir türlü varamadığım,
Sevgilim,
Birazdan güneş doğacak belki,
Saatten haberim yok,
Ama yine de
Yola çıkmayı unutmuş olamam, değil mi?
Henüz erken.

Biliyorum,
Senin adını taşıyan her rüzgar,
Bir yangının küllerini savurur,
Avuçlarıma bırakır sessizce.
Ve her gece,
Gözlerini düşünmek gibi,
Siyah bir dalga vurur sahile.
Bildiğim denizlere benzemeyen,
Köpüklerini kalbime çarpa çarpa büyüyen.

Sen geldin,
İstanbul’un çatılarından süzülen ışık gibi,
Bir yalnızlığın en karanlık ucuna.
Kaç gece, kaç yıldız saydım,
Ama hiçbir yıldız sana benzemedi.
Gözlerinde sessiz bir isyan gördüm,
Ki o isyan, benim içimde büyüyen,
Adını bilmediğim, anlatmadığım bir dertti.
Gittin ve bu hikaye bitmek bilmedi;
İyi ki de bitmedi.

Seni yaşamak, yaşamı bir kat daha kutsallaştırıyor,
Ve ölüm kendinden kaçıyor,
Uzaklara, uzaklara, uzaklara.
Seni sevmek var bir de;
En iyi sen bilirsin.

Biz, aynı sokakların yolcusuyuz belki,
Ama aynı taşlara basmadık.
Sen yüreğindeki hüznü gizleyen,
Ben içimde bir volkan taşıyan,
İkimiz de ayrı köşelerde susmuşuz.
Ve şimdi, senin adını söylemek,
Bir meydanda tek başına bağırmak gibi.
Korkusuz ama çaresiz.

Bazen, sokakta bir çocuk ağlar,
Bilirim, onun sesi senin çocukluğun,
Onun gözyaşları, senin yüreğinden düşen damlalar.
Ve ben, öylece kalırım.
Her adımda seni taşıyan,
Ama sana hiç varamayan,
Bir adamın hikayesi gibi.

Senin adını her düşündüğümde,
Bir martının kanat çırpışı yankılanır,
Denizler soğur, sokaklar ıslanır.
Ve ben anlarım ki,
Sen bana uzak, ben sana yazgılı.
Çünkü her şehirde bir gölge bıraktım,
Her sokakta, seni düşleyerek,
Bir anıya döndüm kendimden.

Belki de sen,
Bir sabah ansızın gelirsin,
Benim boş masalarımın yanına.
Gözlerinde hiçbir şey olmamış gibi bir serinlik,
Benim içimde ise bin fırtına.
Bana dokunmasan da olur,
Yalnızca gözlerinle bak bana.
Bir an,
Bir saniye bile,
Zira o bakışınla unutulmaz olur her şey.

Şimdi bu kelimeleri bırakıyorum;
Belki bir duvar arasında,
Belki de bir rüzgarın taşıdığı notalarda bulursun.
Ve her şeyden çok,
Senin adını, seni bekleyen sokaklarda fısıldarım.
Bir sabah gelip durursun yanımda,
Ben sana hiçbir şey demem.
Sadece susarım.
Ve o sessizlikte,
Bütün hikayemizi yeniden yazarım.