Bir Sabah Vakti Kendi Kendimle Hasbihal ...

Çok güzel bir şiir okudum kaleminizden . Kutlarım.

Jale hanım, elinize, yüreğinize sağlık. Eleştirilecek yanı yok, mükemmel bir şiir.
Özellikle günün şiirini seçenlerin okumasını tavsiye ederim.

Tek kelimeyle mükemmel bir şiir. Ahengi akıcılığı bir yana, işlenen konular herkese öğüt niteliğinde. Tekrar tekrar kutluyorum. Saygılar.

anlam yüklenen doğa..çokça içsel çelişki çatışma.. yargılar..sorgular..final;

Demek ki tek maşuk ’O’ ZÜL CELAL...

tabiki...

tebrikler..kaleminiz daim olsun

Jale Hanım, içe dönük insanın kendisini eleştirmesi ve yeri geldiğinde yermesi ve bunu dizelere ustaca betimlemelerle aktarması bir mütevazilik örneği, kutlarım. Sevgilerimle esen kalın!(10on+ant)

Sabahın ilk ışıkları,
Sarıverdi tüm gövdemi.
Kaybolurken gecenin yıldızları,
Kır çiçeği gösteriverdi rengini.
Gece çaldım bana uyku tutturmayan şarkıları,
Bu gün, görmek varmış tabiatın ahengini.

Sevgiler filiz sarmış kalbimde,
Gece hayran olmuştum ay halesine.
Şimdi ise güneşin doğan kızıl rengine,
Sordum.! Geceden yorgun beynime,
Hangisi daha güzel diye.
Acı bir tebessüm yükledi yüzüme,
Dedi ki:
hepsi güzel,
Sen bak kendine.

Ne kadar zormuş.? İnsan olmak,
Daha zoru kendisini manasız sanmak.
Kendinle hakikat arasında kalmak,
Bir anlıkta olsa tefekküre dalmak,
Gerisi sadece bir çelik çomak.
Ressamın tablosuna temaşa ile bakmak,
Sana mı kaldı? onda,bunda kusur bulmak,
Kendine gel.! ! !
Ey nefs denen tersi dönmüş ahmak..

Kibir gövdemin(mona liza) tablosu,
Beynimde bir ritmik tamtamlar bandosu.
Hasislik duyguların en soysuzu,
Hırs: aç gözlerin boylu poslusu,
Tamahkârlık: hayallerin soylusu,
Şeytan; bunların yanında posta kutusu..

Karıştır şu çayı şeker erisin,
Avut kendini sen bunlardan berisin.?
Şu yazdığın şiirin neresindesin,
Öyle san sen budala, nefsi emaredesin.
Ölünce açılacak gözün şimdi açılsın,
Ey batıl. Hakikat gibi bendesin.
Açılsın da ölmemek neymiş öğrensin.

Bir sabah vakti kendimle hasbıhal,
Ey aşk.! Ey sevda.! Bu ne hal,?
Gökte ne yıldız kaldı ne hilal,
Demek ki tek maşuk ’O’ ZÜL CELAL......Ah o nefis denen emmareyi yenebilsek bir gün dediğiniz..yakardığnız gerçek aşak kavuşacağız birgün tebrikler .

kutluyorum kaleminiz yüreğinizi... çok beğendim..saygılar

yürekten kularım final daha bi mükemmel kaleminiz daim olsun saygı ve sevgilerimle tam puan

Ödünç zamanlar yaşıyoruz aslında.
Zaman bilmese de
Yaşam biliyor nasılsa.
Karanlığa gizlenmek kolay.
insan olmak değil
Mesele
İnsan kalabilmekte..
......Kutlarım güzel bir sorgulama, güzel bir şiirdi.

Ne kadar zormuş.? İnsan olmak,
Daha zoru kendisini manasız sanmak.
Kendinle hakikat arasında kalmak,
Bir anlıkta olsa tefekküre dalmak,
Gerisi sadece bir çelik çomak.
Ressamın tablosuna temaşa ile bakmak,
Sana mı kaldı? onda,bunda kusur bulmak,
Kendine gel.! ! !
Ey nefs denen tersi dönmüş ahmak..


Yaşamın gerçekleriyle yüzleştikçe insan eksiklerimiz ,hatalarımız ,yaşadıklarımız ,yaşayamadıklarımız nasıl da yansıyor gönül aynalarına. Çok derin anlamlar yüklenmiş şiir. Çok güzeldi