Bir Sabah Vakti Şiiri - Süleyman Erdem

Bir sabah vakti sana rastlasam
En görkemli sokağında bir şehrin
Yarı uykulu bir hal içindeyken
uyansam birden ve rüzgarsız bir gündeki bulutların hızıyla geçsem göğünden
Bir sabah vakti sana rastlasam
Güneş henüz doğmamışken hiçbir acının üstüne
ve kuşlar uyurken damlarda henüz
Karanlık daha yeni alıp başını gitmişken
Gözlerinizin önünden
Bir sen dursan orda yalnızca gözlerimin önünde
Sokağın ortasında önümü kesen bir set olsan
Alıp götürsen kendinle beni yaşadığın diyara
Bir sabah vakti diyorum bir sabah vakti
Sen diye diye geçsem bütün sokaklarından bir şehrin
Titresem saçlarım kırılsa soğuktan
gelip okşasan
Ki ben bin yıldır yoksunum sevgiden ve üşüyorumda
Bir sabah vakti sana rastlasam
Tam yitirmişken umudunu bir çocuk
Ellerinde sevgiyle koşsan bana
Gözlerimde yaşama sevinciyle koşsam sana
Ve uyansa damlardan kuşlar mutluluktan
Güneş gülümseyerek doğsa
bütün acıları gömse karanlığa
Bir sabah vakti sana rastlasam
Yaşamak nasıl olurmuş görse dünya