Bir Sabah Senfonisi

Uyandım yine uykumda.
Çalar saati fırlattım duvara,
Bir şey olmadı.
Ben kalktım,
Ruhum yatakta kaldı.
Buzdolabını açtım.
Su içtim.
Kana kana içtim.
Esnedim, gerildim;
Ruhum kalkmadı.
Banyoya gittim,
Gömdüm yüzümü
Küçük bir denize.
Kimseler yoktu.
Döndüm yüzümü aynaya,
Göz kapaklarım ağırdı.
Çok ağırdı.
Yılların yorgunluğu aynadaydı,
Bana bakıyorlardı.
Ben de onlara...
Ne kadar yorgundular,
Onlara acıdım.
Döndüm,
Suyu çektim aldım yüzümden
Bıraktım havluya.
Havlunun gözleri yaşardı.
Odama döndüm,
Ruhum kalkmıştı.
Esniyordu hergele
Ne kadar yorgundu.
Acıdım ruhuma,
Bir el ense patlattım.
Kendine geldi.
Bir de kahkaha patlattım.
Ruhum da güldü.
Üstümü başımı giyindim,
Ruhum giyinmedi.
Kapıya yöneldim,
Ruhumun gelmeye hiç niyeti yoktu.
Sensiz ne yaparım ben sokaklarda, dedim.
Geldi, sarıldı boynuma.
Girdi içime,
Bir daha da çıkmadı.
Kapıyı açtım.
Kapıyı kapattım.
Güneşe çıktım.
Ruhum uyandı.