Bir Sabah Baktım ki Medinedeyim

Engeller çıkıyor, gidemiyordum
“Görmeden ölmekten”çok korkuyordum.
Hüzünle, hasretle sabır diyordum
Bir sabah baktım ki, MEDİNE’DEYİM.
*****
Bir sabah baktım ki, Medine’ deyim.
Ağlasam, gülsem mi ah! Ne edeyim
Rüyamı, gerçek mi düşünür oldum
Salâtla kendimi Ravza’da buldum
*****
Medine’ye gitmek bana yetmedi
İçimdeki aşka, sevda ekledi.
Yeni başlıyormuş meğersem çilem
Ravza’dan çıkıp ta eve gidemem.
******
Belki de Ravza’ya tekrar gelemem
Verseler Güneşi, ayı istemem
Artık, ben o eski Orhan değilim
Kalmadı dünyaya öyle meyilim..
******
Bir sabah baktım ki Arafat’tayım
Rabbimin emrine itaat tayım.
Hem bir ölüyüm ben, hem hayattayım
Bilmem başımı nasıl kurtarayım?
*******
Zengin, fakir herkes kefen içinde
Bekliyorlar korku, ümit halinde
Tükeniyor derman bedenlerinde
Bir türlü beraat verilmemekte..
*****
Riyadır belki Orhan’ın ameli
Tek ümidi Resulün şefaati
Faydasız pişmanlıklar Arafat’ta
Yapılması gerekenler, hayatta..
*****
Bir sabah baktım ki; ne, ne göreyim
Kâbe ’i Muazzam’la yüz yüzeyim.
Uyup içimdeki aşkın sesine
Yapıştım Kâbe’nin nur örtüsüne.
****
Sel, oldu gözümden akan zemzemler
Yıkıldı içimde bütün âlemler.
Kâbe beni sarar; kanar, ağlarım
Lebbeyk’le Rabbimi anar, ağlarım
*****
Haremi Şerifte emniyetteyim
Muhammed Mustafa’nın izindeyim
Rabbime davetli bir misafirim
O’na kulluk eder, ihsan dilerim.