Bir sabah Şiiri - Nurşen Sezgin

bir sabah diyorum;
çocukluğum uyansa düşleri aralayarak,
suni teneffüsleri unutsa dudaklarım...
tersyüz etsem algılarımı,
ürperse parmak uçlarımdaki kendimsizlik...

ne bileyim işte;
bir gülüş dokunsa yanağımın çukuruna,
ölecek kadar öldürse beni...
gece utansa karanlığından,
ateşe versem güneşi...
ateş olsam...

kan tutsa yüreğimin beyazını,
bulansa kızıllığı deliren ruhuma…
şımarık ellerimi uzatsam ellerine,
evrim geçirse susuşlarım…
sesim sendelese sesinde,
her zamankinden çok dönse başım...

geceden kalma bir sabah diyorum
ve ondan önceki geceden,
bin bir gece öncesinden...
şarap kokulu bir nefes geçse içimden
içim geçse...

sussam artık diyorum! ..