Bir Sabah... Şiiri - Gümrah Öztürk

Yokluğunla uyandım,
Sabahın en kör vaktiydi, karanlıktı
Ve bu soğuk odada sensiz kalmıştım.
Odamdaki lamba aydınlatamadı içimi,
Gözlerin kadar.
Üşümemek için yaktığım soba bile ısıtamadı beni,
Ellerin kadar.
Sarılmadı yorganım içten ve sevgi dolu,
Senin kadar…

Sen şimdi “neymişim ben” diyip aşık da olursun kendine,
Ama şunu bil ki sevemezsin asla kendini,
Benim seni sevdiğim kadar...