Yine buldu yalnızlık,yine tuttu yakamı,
Açtı eski defteri,hesap sordu ağlattı.
Sevgi yuttu yalnızlık,sele vurdu akanı,
Hatırlattı gülümü,bülbülünü dağlattı.
Geçmişle yaşıyorum,bir gününe hasretim,
Önümde bir yol varya,bataklıklar arkadaş.
Bilmeden gidiyorum,yanıltmıyor hislerim,
Şu yüreğim azığım,çaresizlik tek yoldaş.
Başımdaki yazgıya,gelen atar bir çizgi.
Yargı bende değil ki hayatın dümeninde.
Sen sus! Diyorlar bana,yaşamındaki ezgi,
Bir sahnede sönüyor,gençliğin kemendinde.
Suçlayın,ben dinlemem,belki yalnızım bundan,
Sessizliğe hükmettim,suskunluk kalesinde.
Uçurumda adımım,sahte nidalar sondan,
Gideceğim buradan,sabrımın zerresinde.
Bilmiyorum,aşk nedir,sevinç mi? Yaşamadım.
Kalmadı tek bir parçan, ne bir çiçek tanesi.
Şuçum nedir! Bilmedim,sevdiğim soramadım,
Sabrımın son deminde,yollardayım yaresi...
Kayıt Tarihi : 5.1.2010 21:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yalnızlık; en başta kabullenebilmeyi hak edenindir...

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!