Bir Rüzgar Esti Şiiri - Yüksel Akınay

Bir rüzgar esti,
Çocukların gülümseyişleri arasında sildi geçmişin resimlerini,
Misket oynarken çatlayan eller,
Bir gün kaleme acemi şiirler yazdırdı.
Düşlerinde gördü gül kokan elleri,

Bir rüzgar esti,
Bir sonbaharı uğurluyordu kar taneleri,
Derin bir düşte uyandı,
Penceresinden içeriye gül kokusu süzülüyordu,
Sokakta gördü gül kokan elleri,
"Ağlayan kalbime dokunur mu bu eller?" dedi şair,
“Kalbin gül tutan ele mi, elinde gül taşıyana mı ağlar?” dedi,
“Düşte gördüğüne ağlar” dedi şair.

Bir rüzgar esti,
Gül tutan eller, gülleri bırakıp yaralı kalbe dokundu,
Geçmişte sildiği resimleri çizdi avuçtaki kalbe,
Çocuksu bir gülümseyiş belirdi eskimiş yüzde,

Bir rüzgar esti,
Bir sonbaharı uğurluyordu kar taneleri,
Güller sokak ortasındaydı,
Ve sokak bomboştu,