Bir Rüzgâr Esti Şiiri - Emin Barut

Bir rüzgâr esti tepemden kavurarak,
Ne çiçeklerimi bıraktı ne de bir yaprak,
Sallantıda şimdi kavruk dallarım,
Ha düştü ha düşecek titrerim.

Yıllardır bu kavruk dallarıma,
Ne konan kuşlar var ne okşayan bir el,
Ilgıt ılgıt akan seher yeline muhtaç,
Yıkılmak üzere olan bu ağaç.

Es artık seher yelim es nerdesin,
Karlı dağların ardında mısın?
Pasifteki sıcak sıcak adalarda mısın?
Söyle nerelerde konaklarsın.

Bak kırlangıçlar da geldiler baharla,
Dönüyorlar etrafımda bin bir çığlıkla,
Konamıyorlar dallarıma hepsi kederli,
Ağaç çıplak, yuva çıplak,dal çıplak,
Tanıyamadılar o eski meskenlerini...

Emin Barut