YAŞAM ile Ölümü ayıran tek doğru DÜN ile BUGÜN’dür. İNSAN kendi düşlerinden doğma bir yaratık, varlığını İNKÂR ettikçe yaptığı tek şey bilinmezliğe yolculuktur. Vasıfsız. Mesnetsiz, kimliksiz, yüreksiz, kişiliksiz yaşayan bu insan klonisinde haliyle ERDEM’li, ONUR’lu, KARAKTER’li, KİŞİLİK sahibi insan’LAR DA FAZLASIYLA VAR. Onları bir köşeye alırsanız artanlar da ben ve benim gibileri böyle şair yapar…
iNSAN en çok aşina olduğu ve sığınmaktan büyük keyif aldığı DÜŞLER havarisidir. Kılık değiştirip, farklı mekânlarda, farklı kimliklerle bile olsa, bazen çocukluğuna, kimi gençliğine, bazen yaşanmamışlıklarına döner, o kısacık karelerde büyük İSYAN kulaçları atar ve uyandığında kimi yüzünde beliren KORKU, kimi de o ihtişamlı MUTLULUK belirtileriyle o kareleri asar ömür kitaplığının en görkemli yerlerine…
Benim rüyalarım AŞK’tır çoğu zaman. SEVDA’dır ve SEVGİ’dir genellikle… O MUTLULUK karelerinden hiç eksik olmamışımdır özetle. Yüreğimin alyanslarında gizlenen SEVİNÇ’ler, HÜZÜN’ler ve YAŞANMIŞLIKLAR silsilesinde ne zaman içim daralsa onlara döner, ne zaman çıkmazlarda kalsam o ASİL değerlerle avunur, açlığımı, susuzluğumu, uykusuzluğumu ve çaresizliğimi unuturum.
Aylardır ruhumdaki daralmalara bir MEKAN arıyor olmalıyım ki dün gece bir güzel dolaştım geçmişimin benim için artık anlam arz etmeyen karelerini. NEDEN’leri hep içimde kalmak koşuluyla, sırtımdaki HANÇER acısıyla yıllarımı verdiğim o SALAŞ yerlerde gölgemi aradım, geçmişimi sorguladım ve YANGIN yüreğimin iç ağrılarına neden olanları payladım.
Tamamını Oku
Gerçek varken rüyalarla avunmam
Hak dururken hayalleri savunmam
Dünya handır insan ise bir yolcu!
Hal böyleyken, şu dünyadan kam ummam!
Hayırlı çalışmalar.
kutlarım öyle güzel akıcı bir anlatım ki sanki olayların içinde bire bir yaşamış gibi oldum okurken.. yüreğinize kaleminize sağlık....
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta