Bir Rüyanın Sabaha Sızdığı An ya da Doğu ...

Bugün senin doğum günün
Gökyüzü haykırarak biraz daha eğiliyor omuzlarıma
Omuzlarımda yıldızlar sanki bana inat senin saçlarında parlıyor
Sen yürürken arkandan şiir toplanıyor her hece sana doğru kanat çırpıyor
Adını anınca dudaklarımda bütün şehir susuyor
Sana “sevgilim” demek istiyorum ama kelimeler fazla narin, ellerimde kırılıp düşüyor
Bugün senin doğum günün ellerimde kırık dökük bir şiir var
Affet beni çünkü sana kurabiye yapamadım
Çaydanlığın dibinde unutulmuş su gibi içimde kalmış kelimelerim var bugün
Tüm bu varlığın içinde bir sen yoksun
Ben sana yokluğundan doğum günü yaptım
Sana uzanamayan kollarımı balon diye göğe saldım
Kulağımda hâlâ sana ait bir şarkının çalınmamış notaları var
Ses ver sevgilim eşlik edeyim raksına
Bizim için sakladığım bütün duaları bir kutunun içine koydum
Üzerine kırmızı kurdeleden kalpler yaptım, gönderemedim
Şimdi o kutu benim içimde açsam ağlayacağım
Gökyüzü kalbime mavi bir yara gibi düştü
Gizlice senin adını üfledim mumlara
Alevler yüzümü değil, içimi aydınlattı
Sen yoksun ama yokluğun bile giydiriyor beni
Üzerimde senin sessizliğinden dikilmiş bir elbise var
Her dikişinde biraz özlem, her kıvrımında biraz yas
Sevgilim, ben senin yanında değilim ama kalbim çoktan senin kapında çırılçıplak bekliyor
Tüm komşuların beni izliyor
Sanki herkes biliyor sana gizlice büyüdüğümü
İçimde kırık bir bahar açıyor
Papatyalar sus pus, güller benden habersiz soluyor
Gökyüzü kucağıma devrilmiş bir salıncak gibi sallanıyor
Bütün mavi balonlar, adını öğrenmiş sanki
Sen yoksun
Ben yokluğuna sarılıp üşüyorum
Bir çocuk gibi sakız çiğner gibi
Adını çiğniyorum dişlerimin arasında
Bugün senin doğum günün ve ben sana uzanamıyorum ama biliyorum
Uzandığım her an zihninde bir kesit
Gökyüzü avuçlarıma düşmüş bir sır gibi
Bütün mumlar bana bakıyor ama hiçbirini üfleyemiyorum senin yerine
Çocukça seviyorsun beni biliyorum ama ben artık büyümeni istiyorum
Çünkü kalbim, sakızlardan yapılma bir lunapark değil
Çünkü aşk, defter kenarına çizilen kalplerden daha derin
Ve ben aslında ansızım, üfleyemediğin o sızıyım
Gecenin koynunda duran ince bir yarayım belki ama yine de kalbine dokunuyorum
Sana dokunamayan ellerimle göğe isminin harflerini çiziyorum
Sevgilim, sen doğduğunda belki yağmur yağdı,
belki kuşlar şaşırdı kanatlarına
Ama asıl ben, tüm kırılmış kanatlarımla kutluyorum seni
Asıl ben sessizliğe gömdüğüm sözlerimle haykırıyorum sana
İyi ki.