Nehirler akıyor, sonsuza akıyormuş gibi
Sonunu bulan yok, azalıyor gittikçe
Kıyılarda taşlar, alıyor hasretini nehrin
Ve çocuklar oynuyor, geçmisinde suyun
Besleniyor taze çiçekler, su sesiyle
Kuşlar dinliyor, onun getirdiği nameleri
Yeni sesler katıyor, gönderiyor bilinmeyen yere
Vuslat kokuyor, toprak kokuyor, su tütüyor bulutlara
Ümitleri taşıyor, umudun yolcularına
Kıyılarda ozanlar, türkü anıyor, türkü çığırıyor
Aşıkların; vatan aşkına, sıla aşkına
Bir ben varım, yatan yeryüzünde, dili bağlı
Karanlık bir uçurumun kenarında, nehre karşı
Kayıt Tarihi : 4.2.2005 19:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erdoğan Ergin](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/02/04/bir-ruyanin-manzumesi-nehre-karsi.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)