Bir Rüya Sırat Yolu Şiiri - Osman Akçay

Uçsuz bucaksız bir ufkun ortasında
Bir rüyanın tam orta yerindeyim
Önümde sırat köprüsü
Kıldan ince kılıçtan keskin
Aşağıdaki uçurumlardan alevler yükselmekte

Nice yüksek müminler
Önlerinden ve sağlarından koşan nurlarının eşliğinde
Hayal hızıyla ebedi kalacakları cennetlere doğru koşmaktalar
Birini tanıdım sınıf arkadaşımdı
Şehit olmanın mutluluğunu yaşamaktaydı

Hiç yara bere almadan
Göz açıp kapayıncaya kadar
Şimşek gibi geçenler, yıldız gibi akanlar
At gibi koşanlar, kuş gibi uçanlar

Bir de kağnı hızıyla ilerleyenler vardı
Kertenkele gibi sürünenler
Alttan ateş değdikçe
Alevlere bata çıka yol alanlar
Elleri ayakları kaydıkça köprüye tekrar yapışanlar
Söyledikleri salavatların tekrar ayağa kaldırdığı kişiler

Nuru olmayanlar köprüden geçemiyorlardı
Kapanlar, kelepçeler, dikene benzer kılçıklar engel oluyordu onlara
Tek tek düşüyorlardı kaypak yerlerden aşağıya doğru
Lavların fokur fokur kaynadığı cehennemin üzerine

Yol ortasında enerjisi tükenenler vardı
Şefaate muhtaçtı niceleri
Cennet dostluğu, vefa ve iyilikten oluşan bir nimet
Zırh gibi koruyordu bazılarını

Melekler, peygamberler, şehitler, âlimler, veliler
Bir de günahsız vefat etmiş çocuklar
Birer kalkan oldular birçoklarına

Sırattan uçuruma tam düşerken
Allah korkusundan döktüğü gözyaşları
Gelip kurtardı birisini

Sonra dünyada Allah için kalbi ürperen
Bir mümini gördüm
Cehennemin tam kıyısındaydı
Kalp ürpertisi kurtardı onu da

Cennete gidenler
Sırattan cehenneme dökülenler
Günahı sevabıyla eşit olup Araf’ta bulunanlar

Cesaret edemedim köprüye adım atmaya

Seğmenoğlu