Bir Rüya Ki Şiiri - İsmet Develioğlu

Uyandırmayın beni yattığım son uykudan
Uykudayken koyulmuş giderim yolculuğa
Hangi diken, hangi taş engel olur bilmeden

İki çatallı yolun varmadım kavşağına
***
Beyaz bir elbiseye büründürmüşler beni
Görünmüyor hariçten ne bedeni ne teni
Bir güzel yıkıyorlar sanki günah küpüyüm
Kuru yer bırakmayın elinizden öpüyüm.
***
Bir baktım omuzlarda son sürat gitmekteyim
Koydular musallaya çok merak etmekteyim
Derken dost bildiklerim saf durup oldu tamam
Er kişi niyetine tekbir getirdi imam.
***
Helallik rica etti kendi namıma hoca
Bir uğultu işittim kim, ne dedi acaba
Yine omuza alıp birazcık yol aldılar
Bir kaç metre çukurun yanina doluştular.
***
Sonra en sevdiklerim tuttular kefenimden
İncinmeden yer buldum toprağın zemininden
Gel gör ki en sevdiğim ilk toprağı atandi
O zaman idrak ettim dünya sahte vatandı.
***
Hoca telkini verdi kalmadı hiç ses seda
Anladım ki dostlara eylemişim ben veda
Gece oldu sorular soruldu adım ile
Baş başa kalmış oldum cürmüm, amelim ile.
***
İki yol ayrımına gelmeden beni duyun
Gelip geçen insanlar bir fatiha okuyun
Evlatlarım hayırlı amellerle beslesin
Şu emanet odada ruhum rahat eylesin.
***
Uyandırmayın beni yattığım bu uykudan
Sararıp soldu benzim titriyorum korkudan
Öyle hayat yaşa ki olmasin hesap derdin
Faydası yok orada unutma hiç bir ferdin.
***
Sabredin biraz daha menzilimi göreyim
Ne kadar has bir kulum değerimi bileyim
Ona göre kendime yeni rota çizeyim
Rahman'ın huzuruna dik bir başla ereyim.

05.03.2015
20.34