Bir karanlık rüzgar gibi sardım
Aklımı en şizofren yerinden…
Adını söylerken titreyen
dudaklarımla okudum
Hatmedilmemiş hükmünü gecenin..
Ümitler dedik
Umutlar dedik gün ağarınca
Serpildi yollara düşlerimiz…
Ulusaşırı sevdalar dedik..
Sesimiz çıksın diye
Sivilleşemeyen
Toplumsallaşamayan
Duygulara havale ettik
Sancımızın en köhne yerini…
İçimde parçalanan bir dünya varsa şayet
Buna senin katkın büyük…
Neyseki öyle işte…
Kapital yanlarımda bir sızı…
Ne kadar biriktirsem seni içime
O kadar yoksun…
Sözcük ötesi el versen kalbime
Bir adet aşk sömürüsü
Bir adet vehim çalar rüyalarımı
İnsan hakları dedik bazen
İman ettik olabidiğince
Yasalar dualar filan okuduk, soluğumuz tükendikçe.
Hümanizm ile demlenmiş çayın
Kokusu bize ağır gelirdi zaten..
aşk aydınlanmanın
Eseri filan da değildi ayrıca…
Uçsam da aklımın kıyamı ile Elhamra avlusuna
kalbim yine de küçük bir çocuk…
Kalbim yine de
Mezra Botamya kırsalındadır…
Kalbim yine de
Yoksul bir gramafon gibi çalmaktadır.
Sussamda dünyaya
Dudaklarıma avazımı sığdıramıyorum…
Konuşursam milat olur
İçimde tekmelenip duran sesizlik için..
Biliyorum cümlelerim yine de kelepir kalacak
Biliyorum sözlerim
Kalkınma iktisadına ucuz bir ihanet olacak..
Aşk dediğin zaten
Ekonomik bir tutarsizlik..
Dudaklarında kanlı bir sermayenin lekesi
Yüzünde küresel bir yalnızlığın maskesi…
Ve ruhunda zamanın arsız damarları ile
Uzadıkça uzayan bir nevrotik sancı….
Modernizmde sana gülümsemenin
En mahçup halidir ayrica
Sun i bir çiçek açtırır insanın dudaklarında.
Deryalar dökülse büyümeyecektir
Her nasılsa
Sen olmadıkça.
Reşat Şen
Kayıt Tarihi : 18.7.2017 13:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!