Bir Ruya Şiiri - Sadi Almatepe

Bir sedasına beni, mübtela kılan şahım
Mahrum edersen benden,ömür nasıl dayansın
Öyle hoş bir sedayla,sükunet buldu ahım
Söyleyin yokluğuna, kalbim nasıl dayansın

Tadınca kokusunu, cennet çiçeği sandım
Nefes alayım derken, tam yüreğimden yandım
Öyle hoş bir kokuyla, hayat buldu enkazım
Söyleyin yokluğuna, gönlüm nasıl dayansın

Bir lütfuyla elini, uzattı cennetinden
Gözlerim ağma oldu, ihtişam heybetinden
Bir gül hissettim ansız, koparmış kendisinden
Söyleyin böyle güle, toprak nasıl dayansın

Nasıl bir güneştin sen, eridim apansızın
Kapına köle diye, ne olur beni yazın
Gerçek misin hayal mi? Bitmiyor korkum sızım
Söyleyin böyle işe, akıl nasıl dayansın

Derken açılıverdi, ağma gözlerim birden
Uzandı bir boşluğa, yıkıldı kederinden
Nasıl ruyaydı öyle, cennetin seferinden
Söyleyin böyle düşe, gece nasıl dayansın

Ne olur birdaha gel, asırlar sonra olsun
Her saniye gündüzüm, geceye hasret olsun
Bir lütuf bırak bana, her gecemde sen olsun
Yazsam böyle ruyayı, kalem nasıl dayansın