Bir Roman’da İzler 18 Ressamda

kitaba sardı ibram
çoğunda okuyordu
aynacı husufu ram
resimle kokuyordu

çizdiğin resim
hoş yabana atılır
gibi değil de
kitaptakine benzer

gel
seni
ressama
götüreyim
gözün büyüsün
küçük dilinden yut
nasıl da boyanır gör

aynacı yusuf
damarından girince
ibram alide
durum değişti hemen

yaylanın çiçeğinde
yolların böceğinde
darboğaz geçeğinde
kilimler dokuyordu

-önce resim çiziyor
sonra fırçayla boyuyor ha
boyayla yapıyor ha
-evet boyayla
-senin benim kullandığım boyayla ha
-renkleri aynı ama kutuları ayrı
diş macunu gibi
-kim bu adam
-üstat
-şiir yazıyormuş ha
-yazıyor
-resimde yapıyor demek
-hem de nasıl
-kaça yapıyor
-para almadan yapıyor
boya parası alıyormuş yalnız

yılı kırk bir şubatın ikisinde giyindi
ütülü takımıyla kravat taranmış saç
aynacı yusuflaydı buluşacak sayılı
kaç heyecan sarındı uçuyordu ılıca

elli üçüncü koğuş ustanın kaldığı yer
selam verdiler ince oturdular yanına
ser tüten coşkusuyla kıpırtıları duyar
canına minnet olur uzun boylu civanı

ibram alinin resmi bu boya parasıdır
hayhay delikanlıya resimleri hoş durur
güleç gözleri mavi gerisi olsun ikram
kurur sevinci şimdi karşısına geçince

ibram ali de çizer üstadım dedi yusuf
aşk olsun ibrama der kınalı saçlarıyla
husuf zamanındayız sessizliği bozulur
uçlarıyla bakınca sevinir ibram göze

hiç kıpırdamaz bile otururken yorulsa
bir üflük tutturunca köyüne gidiyordu
ağzında piposu var memleket tütünü iç
ediyordu bayramı coşuyordu kırlarda

kalemi tutuşları gözünden kaçmıyorsa
yatay dikey fırçada ölçülüyordu ibram
açmıyorsa ağzını yutuyordu olandan
ana doluda koşup kanatlanıyordu tay

şimdilik yeter ola yarın bu zamana dek
sürdürürüz söyleriz söyleşiriz tamam mı
pek güzeli modeli olmanın keyfine bak
sonrasına sazcının defterinden dürürüz

kabaca bir ıslıktan telgrafın telinden
ustası ne yapmışsa satıyordu bu ibram
boyunu postunu ölç yataya dikey baca
buram kokusuyla kır düşüyordu kalemi

ozan efem hayranım
buradadır seyranım
göze kaçar cerenim
gözyaşın sokuyordu

071012denizligülcebahçe