Bir Resmin Yapılamayan Tahlili

Biz ikimiz yalnız
Gözlerinin karasını pencere pervazına bırakan
Gözetlesin diye içimizden gidenleri.
Bir yerde
Söylenmemiş türküleri dinlemeyi seçtik mırıl mırıl
Zifiri karanlıklar içinde ruhları kararmasın diye insanların gönüllerine avizeler taktık ışıkları sevgi saçan
Beklemeyi seçtik bir arada
Gelmeyeceğini bile bile geçmişin zaman dilimini
İçimizi dildik üç beş parçaya
Belki tuz basan çıkar diye astık mandalla
tüm gözlere açık
Saatlere inat sabit bir noktayı seçtik kaderimize.
Acılı çemberler çizdik endişeli bakışlarla
Kelimelerden yağlı urganlık hazırladık zaman cellâdı için
Boynumuzu kelime sehpasına uzattık beklerken
İkimizdik sadece kalabalıkları eşitleyen
Ağzımızı yasladığımız tahtayı kemirmedik düşlerimizde
Rüyaları sansürlediler kediler girmesin diye
Ben koynumda sabahlıyordum hâlbuki
Biz ikimizdik sadece geceyi mırıltılarla kandıran
Yıldızları ninnili hamaklarla uyutan aydan habersiz.
Yalnızlığın meskenine bağdaş kuranlarda bizdik
Kalabalıklarda boğulanları bilerek
İçimizde volta atan heyecanları göstermedik kimseye
Ümitlerin üstünü örttük gelecek yorganıyla
Gelip geçenlerin bir göz atışı uzaklığındaydık oysa
Cetvellerin çizgi aralarında saklı kalmış sonsuz mesafeler vardı.
Dağlar nehirler vahalar çöller sığmıştı gönül ile göz arasına
Görünmezliğimiz belki de uzaklığımızın fark edilmeyecek yakınlığında saklıydı.
Ve biz ikimizdik sadece gökkubenin altında yan yana yaşamayı başaran
Ya da şu gökkube altında yalnızlığı ata mirası bilerek başına taç eden yalnızca bizdik. Yalnızca biz...
İstanbul/2021