Bir Resim Şiiri - Alper Cankaya

Gece soğuktu
Payıma düşen yalnızlığı soluyordum ruhumun deforme köşelerine
Saatler kederi uykusuzluk geçiyordu
Rüzgar ıslık çalıyordu
Çocukluğumdan kalma bir şarkı kulaklarımda
Karanlık hiç bu kadar ferah gelmemişti bana
Yürüyordum
Günlerimi tanıyan sokaklar izliyordu adımlarımı endişeyle
Meçhul ve bir o kadarda meşhur duygular sarmıştı düşünce etimi
Neyle savaşıyordum! ?
Kışlam yalnızlık
Hasretim uykular gece üç,dört,beş nöbetlerinde
Yazdıklarım ayrılık
Titrek göz kapakları,aciz gözyaşım
Ve kırık bir kalem ellerimde
Boşversene!
Hatalardan ibaret bir resimim ben
Silinip gideceğim Tanrının silgisiyle
Azrailin bilinmez ifadesiyle...