Reklam arası verelim mi kendimize, şöyle bol kepçeden dökelim yaşantımızı… En çok nerde kırılmıştık diye başlayalım mı, nerde mutluluk oldum diyebildik… Ya masum öpüşlerimiz geldi mi aklımıza, yaramazlıklarımız gösterime girdi mi bu anda… Ne olduk biz, nerde yabancı kimliği taşımaya başladık… Yağmura inat yürüyemedik bile, kaçak yanımız olsada tutsaktıkta… Birileri hep çomak soktu kursağımıza… Peki, bizler hiç yapmadık mı, sevinçlerini kursağında bıraktıklarımız olmadı mı? Arada kaymıştır değil mi, ara da incitmişizdir. İncittiğimiz yerden tutabildik mi, ya incindiğimiz yerden tutan oldu mu bizi… Düşünsek her şey duygularımızla ilgili değil mi! Varlığımız bile onunla bezenmiş, yaşantımız onunla süslenmiş… Aslında tek bir yerde birleşiyoruz… Gelişimiz ve gidişimiz… Yoksa hiç gelmemiş miydik? Olabilir hala yaşadım saymayanda vardır aramızda, aşk diyelim dur mu dersiniz, yani o bahçeye hiç girmeyelim, güveni kaybedişimiz olmasın bu, nerde kaybettik yakınlarınızda samanlık varsa benim için de bir bakı verin… Olur ya belki kaybettiğim şen halimi orda düşürmüşümdür…
19/07/2006-01:37
İlknur KöknarKayıt Tarihi : 10.9.2006 01:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
...küçük bir hikaye iznimizle.
bir usta çırağına bir avuç tuz vermiş ve git bunu bir bardak suya koy ve iç demiş,çırak denileni yapıp gelmiş ustasına yüzü buruşmuş ağzı yanmakta...
Usta tebessümle bir avuç tuz vermiş tekrar bu sefer git bu tuzu göle at ve gölden bir bardak doldur iç demiş...
çırak denileni yapmış...
bu sefer ağzında kötü bir tat olmadan ustasına gelmiş...
ustası işte hayat böyledir olumsuzlukları nereye koyarsanız oranın şeklini alır,sizi o şekilde etkiler demiş...
denemeniz çok güzel olmuş bu arada...=)
TÜM YORUMLAR (1)