Bir Raslantı Şiiri - Nezaket Toraman

Bir rastlantı sonucu tanımıştım onu,
Henüz güller tomurcukken.
Bir akşam kızıllığıyla kaybolurken gün.
Onu sevmiştim,yada öyle sanmıştım..
Diğer akşama birleştirdiğim günü,
Beklemiştim..sanki!
Açmayı bekleyen tomurcuk gibi sabırsız,
Ruhum onu istiyor,gözlerim onu arıyor,
Mutlu bir düştü bir gülüştü,
Sanki tanışmamız.
Görmemiştim henüz kimdi?
Neydi bu kadar ona çeken beni?
Gül dalında açmayı sabırla beklerken,
Ben neden bu kadar sabırsızdım?
Mutluluk ruhtaki yerini korurken..
Onda ve bende arzuyla düşlenen,
Bir sabah aydınlığı gönlümde olan sevgi..
Hep umutla çağlıyor yürekten.
Görmemiştim henüz kimdi?
Onu bekliyorum neden?
Pembe mor menekşeyi seyrederim sadece,
Oysa gönlüm gülü sevmişti yıllarca,
Ne yazık solmadan tutamadım nafile,
Ve ihanet etti, hep o mağrur güzellik..
bari sen örnek alma! güle özenip de..
9 /5/ 2002