Hiç kimsenin hiç bir sızısı
dahası
fazlası
ortası…
gençtim
kim bilir
kimlerin hayatından geçtim
seçtim içinden
o en uzun geceyi
ne gün gördüm
ne de güneşi
sağanaklarımı gizledim içine
hep kendi kendime
sustum kendi kendime
kustum şiire şiirle
yenilmenin
yenilenmek olduğunu öğrendim
böyle böyle büyüdüm
işte böyle böyle…
YirmibirNisanİkibinOnbeş
Selma DikiciKayıt Tarihi : 21.4.2015 13:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Selma Dikici](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/04/21/bir-puslu-gun-konusmasi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!